Blagáil

Tá go leor rudaí a thaitníonn liom faoin mblagáil seo. Nuair a scríobhaim alt nó dhó, táim ag coinneáil na Gaeilge beo i mo chloigeann, agus cuireann sé iallach orm súil a choinneáil ar an ngramadach – bíonn sí de shíor ag éalú uaim!

Nuair a léim na hábhair atá scríofa ag blagálaithe eile, táim ag foghlaim liom uatha. Feicim focail nach raibh ar eolas agam cheana, agus téim isteach in WinGléacht, nó ar focal.ie á gcuardach, nó ag cuardach a mínithe is cirte a rá. Ansin, faighim greim ar na focail nua, agus bím á múnlú i mo chloigeann agus á gcur in abairtí nua a chumaim féin, le go bhfaighimid aithne ar a chéile. Ar ndóigh, is minic a dhéanaim dearmad orthu ina dhiaidh sin, ach nach ionann an scéal le daoine a thagann isteach inár saol go sealadach? Mar sin féin, aithneoidh mé iad arís, an chéad uair eile a chastar sinn ar a chéile.

Roinneann blagálaithe scéalta pearsanta. Is deas sin, go háirithe agus iad ag insint na scéalta greannmhara óna bpáistí; na ráitis shoineanta sin a thagann go nádúrtha as béal an duine óig, páistí nach bhfuil fós eolach ar chonstaicí, agus nach bhfeiceann rompu ach féidearthachtaí. Tugaim faoi deara go bhfuil fir ag scríobh go hionúineach faoina bpáistí, agus is deas sin a fheiceáil. Meas tú an raibh na mothúcháin sin ag fir riamh ach nach raibh deis acu iad a chur in iúl? Cibé scéal é, is maith ann an comhionannas, agus is maith ann na blaganna ina bhfeicim é ag bláthú.

Ar ndóigh, tá saol na polaitíochta faoi bhláth chomh maith céanna, nó chomh holc céanna, ag brath ar do thuairim. Agus roinntear na tuairimí go fial, agus go fiáin in amanna. Níl dochar san fhiántas sin, a fhad is nach bhfuil sé mí-ómósach agus nach ghointear aon duine le mí-úsáid focal. Ach, sin mo thuairim, agus tugann an bhlagáil deis dom mo thuairimse a roinnt freisin. Is maith ann iad. Na tuairimí agus na blaganna.
.