Eolach?

‘Experience is what you get when you don’t get what you want.’ a chuala mé ón bhfear, a ainm Liom Ní Cuimhin, ar chlár Mharion ar maidin, cé go gceapaim go raibh an fear seo ag labhairt, agus gurbh é an Irish Glass Bottle Site a bhí faoi chaibidil aigesean ar chlár éigin. Ní raibh mé ach ag leath-éisteacht, an dtuigeann sibh.

Bíodh mé ceart nó mícheart faoi sin, tá a fhios agam go ndúirt Oscar Wilde ‘Experience is the name everyone gives to their mistakes.’, agus níl dabht ar bith i mo chloigeann beag suarachsa ach go ndearna tógálaithe na tíre seo neart acu sin, agus gur chuidigh na bainc, agus polaiteoirí na tíre leo, ar bhealach an-aineolach, cheapfá. Feachtas fiáin chun rachmais a bhailiú a tharla, shílfeá, i ngan fhios do na rialtóirí airgeadais, is cosúil.

Dúirt Albert Einstein ‘The only source of knowledge is experience’, agus feictear domsa go raibh na daoine sin, na daoine a bhí in ainm a bheith ina sources of knowledge agus experience againne, agus a híocadh go maith ar son an knowledge agus experience sin, feictear dom go raibh siad iomlán aineolach. Nó dall. Nó ag leath-éisteacht, cosúil liomsa.

.

Rotha Mór an Bhaoil

Tá John O’Donoghue sna páipéir arís. Meas tú cén fáth?

Dar leis féin ‘I am not guilty of any corruption. I never took money or abused my office for my own enrichment.’ Ní cuimhin liom gur cuireadh a leithéid ina leith, caithfidh mé a rá, ach tuigim go maith cén tuiscint atá ag go leor den ghnáthmhuinitir ar na focail ‘corruption’ agus ‘enrichment’ sa chás seo, ach ní dóigh liom go dtuigeann John é féin é sin.

Chomh luath agus a dúirt sé ‘the failure to give me a chance to defend myself’, bhí mo thrua, cibé di a bhí fágtha agam dó agus é faoi shíorbhrú na meán agus na polaitíochta, bhí an trua sin imithe ar shlí na fírinne, ar chloisteáil na focail sin uaidh. Bhí neart seansanna aige. Níor labhair sé. É féin a tharraing an brú air féin, feictear dom.

Cén fáth nár thug sé faoi deara, nár thuig sé, go raibh botúin déanta aige, agus ag neart eile nach é, i gcultúr a lig i ndearmad go raibh airgead na gnáthmhuintire faoina gcúram? Ligeadh i ndearmad, feictear dom, go raibh an t-airgead sin ann, ciste an rialtais, le leas a bhaint as ar mhaithe le muintir na tíre, ní ar mhaithe le póca aon státseirbhíseach; ná ar mhaithe le ciste aon chomhlacht a fuair íocaíocht thar fóir as seirbhísí a chuir siad ar fáil, seirbhísí a d’fhéadfaí a fháil níos saoire áit éigin eile, cheapfá.

Más rud go bhfuil státseirbhísigh ann a cheadaigh agus a d’aontaigh an caiteachas millteanach seo, státseirbhísigh nach ndeachaigh ar thóir an ‘best deal’ ó na comhlachtaí éagsúla ar mhaithe le ciste an rialtais, cén fáth nach bhfuil na daoine seo ag éirí as a bpoist freisin?

Cén duine a shocraigh ar na comhlachtaí sin a fhostú? Cé a shocraigh na liúntais uile do na polaiteoirí? Cé, go díreach, atá i gceannas ar na cinntí sin? An bhfuil baol ar bith go dtabharfaidh siadsan, ná aon pholaiteoir a bhain leas, thar fóir, as aon liúntas a fuair siad, an t-airgead sin ar ais do chiste an rialtais?

Faraor, is dóigh liom gur beag an baol.
.