Ceilteach

Ar maidin, nuair a d’oscail mé na dallóga, ní fhaca mo shúile na nithe ab iondúil leo a fheiceáil. Ní raibh romham ach ceo, ceo, agus tuilleadh ceo.

Ó am go chéile, chonaic mé carr, nó veain, nó leoraí. Tá na tiománaithe á dtiomáint go mall ciallmhar tríd an gceo, iad ag dul go deas réidh, ar fhaitíos na bhfaitíos.. Cén mhaith an bhuile bhóthair ar lá ceilteach an cheo. Nach bhfuil gach tiománaí sa bhád céanna, na laethanta ceomhara ceilteacha seo.

Tá droichead rompu, tá a fhios agam an méid sin, ach ní féidir liom an droichead a fheiceáil ón bhfuinneog thuas staighre. Téim síos staighre.

Anois, tá an droichead le feiceáil agam ó fhuinneog na cistine. Tá na carranna, na veaineanna, na leoraithe, ag trasnú. Níl a fhios agam cá bhfuil a dtriail. Beidh cuid acu ag dul in aghaidh an aird, gan dabht. Go dtuga a gCé slán iad ón aimsir cheilteach.

Feicim fir agus mná ag dul trasna an droichid. Tá a gcloigne cromtha acu, iad cúramach ag siúl, súile dírithe acu ar an gcosán rompu, ar fhaitíos aon cheo ceilte uatha ag an gceo. Tá faitíos orthu go dtitfidh siad, is dócha. Sa dallcheo, is fearr a bheith faireach ar na nithe ceilte.

Ar ndóigh, níl a fhios ag aon duine againn céard atá ceilte orainn ar maidin. Ach, tá a fhios againn go bhfuil an ceo ag ceilt uainn cianradharc na maidine. Ní féidir an ghrian, an fharraige, na crainn, nó fiú na cnoic i bhfad uainn a fheiceáil.

Mar sin féin, tá a fhios againn go bhfuil siad ann. Agus beidh áilleacht na tíre le feiceáil againn arís. Nuair a scaipfidh an ceo.
.