Ríluachmhar

Lá Nollag a tháinig an glaoch, um thráthnóna. Bhíomar inár suí sa chistin, bricfeasta deireanach ite againn, na bronntanais uilig oscailte.

D’aithin mé an guth ar an nguthán ar an bpointe. Cara m’iníne a bhí ann, cailín atá ag obair san India i láthair na huaire, cailín a shuigh go mion minic chun boird leis an gclann a bhí ina suí chun boird an mhaidin sin.

‘Happy Christmas!’ arsa sí go gliondrach, cé gur airigh mé uaigneas an deoraí ina beannacht.

‘It’s evening time here…’ a dúirt sí, '...and I was standing by the banks of the Ganges, thinking of you all, so I just lit a candle, and sent it floating down the river, for all of you today.’

Shamhlaigh mé an cailín álainn sin, í na mílte míle óna baile dúchais, í ina seasamh taobh leis an nGanges ag cuimhneamh orainne, í ag lasadh coinnle dúinn agus á cur, le cion, ag snámh ar abhainn i bhfad i gcéin.

Agus mé ag breathnú amach ar an abhainn a ritheann ar chúl tí s’againne, is é an smaoineamh a rith liom agus mé ag éisteacht léi ar an bhfón, ná gurbh álainn amach is amach, agus gur ríluachmhar, an bronntanas a thug sí dúinn an mhaidin úd.
.