Oireachtas i gCill Airne, Cuid IV

Mar a scríobh mé i gCuid III, bhí mé i mo shuí in am maidin Dé Sathairn, agus d’fhreastail mé ar Chomórtas 28, Agallamh Beirte na ndaoine fásta, agus ar Chomórtas 29, Sceitse, comórtas nach raibh feicthe agam riamh cheana.

Mo chuimhne, níor fhreastail mé ar an Oireachtas thar na blianta, agus is aoibhinn liom go bhfuil am, agus airgead, le spáráil agam anois, rud nach raibh agus na páistí á dtógáil agam. Ar ndóigh, d’fhéadfadh duine gan fanacht san óstán, agus, b’fhéidir, theacht ar lóistín nach mbeadh chomh daor, abair. Táim cinnte go ndearna daoine é sin, agus tá súil agam gur éirigh leo deireadh seachtaine saor sonasach a bheith acu.

Bhí triúr againn i mo sheomra san óstán, beirt neachtanna ag roinnt liom, agus chosain leaba agus bricfeasta, trí oíche, €180 an duine, orainn, sin €540 san iomlán. Chuir mé scairt ar an óstán ar maidin. Dá mbeadh muid ag fanacht sa Ghleneagle an Déardaoin go Domhnach seo, chosnódh an rud céanna €327 san iomlán, cé go bhfuil ‘Special’ acu an deireadh seachtaine seo, freisin, agus gheobhadh muid dinnéar ar oíche amháin de na trí oíche sin, €417 ar an iomlán.

‘Oireachtas Rates’ a bhí ann an deireadh seachtaine seo caite, a dúradh liom, nuair a cheistigh mé éagsúlacht na bpraghsanna idir an deireadh seachtaine seo caite, agus an deireadh seachtaine atá romhainn, abair. Suimiúil. Nach bhfuil an tOireachtas ag tabhairt gnó isteach san áit ina mbíonn sé, shílfeá, agus meas tú nach bhfuil bealach ann le ráta níos fearr a fháil dár leithéid, seachas ceann níos daoire; in am seo an chúlaithe, ach go háirithe?

Rith an smaoineamh liom, nuair a chonaic mé tuismitheoirí lena bpáistí ag an bhféile, go bhfuil siad iontach ar fad, mar thuismitheoirí. Caitheann siad am agus, seans, airgead nach mbeadh le spáráil acu, b’fhéidir, le go mbeadh deis acu uilig bheith páirteach i bhféile an Oireachtais. Molaim iad as a ndiongbháilteacht.

Costas an Oireachtais go leataobh anois, agus ar ais linn go dtí na comórtais. Tá tallann nach beag ag scríbhneoirí ár linne sa tír seo, a léitheoirí, mar chaith mise maidin Dé Sathairn ag éisteacht agus ag breathnú ar Agallamh Beirte agus ar Sceitsí iontacha, cinn a chuir an bhean seo ag machnamh, agus ag gáire go mion minic.

Bhain Seán Ó Muimhneacháin agus Seosamh Ó Criodáin, as Maigh Chromtha, an chéad áit amach, le hAgallamh Beirte faoi chúirt na banríona Eilís; cé acu arbh fhearr di fanacht i gCiarraí nó i gCorcaigh, duine acu á hiarraidh, an duine eile nach raibh. B’fhéidir. An-ghreannmhar ar fad.

Bhain Páid Ó Neachtain agus Bróna Ní Uallacháin, as An Spidéal, an dara háit amach; eisean i bpáirt an fhir ar an ‘dole’, é óltach, gan earra gan éadach ó chaill sé a phost sa chúlú seo, agus ise i bpáirt bhean an bhaincéara, í feargach le fear an ‘dole’ ó tharla gur mhún/chac sé taobh amuigh do gheata a tí. Bhí an t-agallamh eatarthu greannmhar, ach brónach leis, in amanna. Script iontach cliste, mar aon leis na scripteanna uilig, i mo thuairim.

Thug Aisteoirí Chill na Martra, Maigh Chromtha, an chéad duais leo ó chomórtas 29, Sceitse, lena n-iarracht faoi spáslong a thuirling i gceantar tuaithe, agus faoin gcomhrá a thit amach idir na fir thuaithe agus an duine a tháinig chucu ón spáslong. Sárú ar fhadhbanna teanga, is dócha, pointe an sceitse seo. Bhuel, b’fhéidir nach hea – bhí, ahem, fadhbanna buinní i gceist, freisin…

As liom, ansin, ar nós na gaoithe, anonn go dtí Óstán an Brehon, áit ina raibh Comórtas 32, Amhránaíocht Aonair nach Sean-Nós í, ar siúl an mhaidin chéanna, ach sin scéal do bhlagmhír eile.
.