Vása agus Clog

An rud a thug mé faoi deara faoi cheardlanna scríbhneoireachta, a léitheoirí, ná go dtagann siad idir mise agus codladh na hoíche. Ní roimh an gceardlann a tharlaíonn sé sin, an dtuigeann sibh, ach ina diaidh.

Feictear dom go mbíonn ábhar na ceardlainne ag teacht abhaile liom, é ag dul timpeall i mo chloigeann, mar a déarfá; tobsmaointe ag líonadh m’inchinncheall le hábhar nua scríbhneoireachta. Idir dheireadh na ceardlainne agus am luí ar an lá, ní bhíonn stop leis na smaointe cruthaitheacha.

Aréir, tar éis cheardlann an lae inné, bhí creatlach scéil ag croitheadh a chnámha ar chluasa m’aigne ar feadh na hoíche, rud a d’fhág nach bhfuair mé mórán codlata. Go hiondúil, is cuma liom má tharlaíonn a leithéid oíche Shathairn, ó tharla Domhnach leisciúil romham lá arna mhárach, go minic; ach ní raibh a leithéid de Dhomhnach romham inniu, faraor.

Pé scéal é, vása ba chúis le m’easpa codlata. Sea. Vása. Ceann a bhris, a dúradh linn. Agus, bean a bhris é. Áit éigin. Am éigin. Fágadh fúinn féin na sonraí uilig a líonadh isteach. Leathuair a tugadh dúinn don chleachtadh sin ag an gceardlann. Obair phinn chruthaitheach a bhí ann, agus ba shuimiúil na torthaí uaidh.

D’fhoghlaim mé go leor ón gceardlann i nDoire inné, agus thug mé creatlach scéil abhaile liom ón gcleachtadh leathuaire sin. Sea, creatlach scéil na gcnámh challánach sin a tháinig idir mé féin agus codladh na hoíche aréir.

Faraor, bhí éirí luath romham ar maidin. Faraor eile, bhí mo chlog róghar do mo mhéar, méar a mhúch an clog sula raibh jab an chloig críochnaithe aige, rud a d’fhág bean seo na méire mire deireanach ag éirí. Thit mé i mo chodladh arís, an dtuigeann sibh.

Aidhm an scéil seo atáim ag roinnt libh, a léitheoir? Más rud go bhfuil éirí luath romhat, agus méar mhear agat atá róghar do do chlog, b’fhéidir gurbh fhiú duit ceann acu seo a cheannach.
.