Baic an Bholcáin Bhacaigh

Thréig codladh na hoíche mé luath go leor ar maidin, a léitheoirí, agus chinn mé go mba chóir dom éirí agus cupán caife a bheith agam in bhur gcomhluadar.

Nach suimiúil an tseachtain a bhí ann? Tá cuairteoirí linn anseo, dream a bhí in ainm a bheith ar ais i Londain ó Dé hAoine, ach atá fós linn, de thoradh an bholcáin úd san Íoslainn, ashteach, ahem, go leor.

Fuair mé téacs inné ó chara liom thall in Providence, Rhode Island. Chuaigh sí anonn, an tseachtain seo caite, chuig tionól cuilteála, agus níl bealach abhaile aici go hÉirinn go dtí Dé Céadaoin seo chugainn, ar a thúisce. Níl eitleáin ar bith sásta í a thabhairt as Bostún abhaile, fós ar aon nós, agus thuigfeá sin.

Ar ndó, ahem, ní raibh súil aici go mbeadh uirthi fanacht thall, agus ní raibh áit le fanacht aici. Bhí sí i sáinn. Suas liom ar mo chapall bán, scairt mé ar an dream thall, agus tá sí anois i gcomhluadar daoine a thabharfaidh aire mhaith di, go dtí go bhfaighidh sí bealach abhaile, luaithreach, ahem, nó mall.

Is é an smaoineamh a rith liom féin ar maidin, a léitheoirí, gur féidir linn uile ár rogha rud a rá faoi dhia nó faoi dhiabhal, ach is é an nádúr atá i gceannas orainn uile, shílfeá.

Bainigí sult as an lá, a chairde.
.