Maidir leis an tseirbhís phoiblí, beidh le feiceáil. Nuair a chloisim, mar a chuala mé ar maidin ar Morning Ireland, nuair a chloisim focail fearacht ‘could not be absolutely guaranteed’, ‘real possibility’, ‘put these proposals to ballot’, agus ‘restore trust and confidence’, ní chaillim dóchas, a léitheoirí, ach bím ag ‘hmmm…áil’, an dtuigeann sibh.
Ar ndóigh, níl a fhios agamsa cén toradh a bheas ar an méid atá ag titim amach sna bainc le bliain nó dhó. Is cuma céard a déarfaidh Brian Lenihan linn ar ball, ní dóigh liom gur féidir leis-sean, ná le haon tráchtaire eile, ach an oiread, an toradh sin a mheas.
Ach, níl ansin ach mo thuairim shuarachsa. Breathnaím ar na nithe seo mar a bheinn ag samhlú ról tuismitheora ag na feighlithe éagsúla atá ag obair i Scoil an tSaoil, feighlithe le ‘páistí’ an cháiníocóra faoina gcúram. Caithfear súil ghéar a choinneáil ar na páistí éagsúla, agus caithfear gach páiste a chothú le freagracht an t-am ar fad. Mura ndéantar sin, rachaidh na páistí go hiomlán ar strae.
Agus, má mhilltear an páiste, má thugtar airgead agus peorcaisí dó, go rialta, gan gá ar bith leis ach go bhfuil tú, mar fheighlí, ag iarraidh bheith mór leis an bpáiste, le go mbeadh seisean mór leatsa; gan gá leis ach nach bhfuil tú ag iarraidh go dtiocfadh racht feirge air agus go gcroithfeadh sé a ghligín i do threo, gan gá leis ach go bhfuil faitíos ort go rachadh sé go dtí an
Agus sin agaibh é, a léitheoirí, once and for all. Anois, an bhfaca aon duine agaibh mo ghligín...
.
No comments:
Post a Comment