Cúlchaint

Nuair a dhúisím ar maidin, caithim súil i dtreo na fuinneoige. Tosaím féin agus Cailleach na Comhairle ag cúlchaint ar an aimsir ansin. “Báisteach nó grian?”, a d’fhiafraigh mé ar maidin. ‘Tá an ghrian amuigh aici, ach ní féidir í a thrust”, arsa an Chailleach.

Agus sin mar atá an scéal anois. Tá an ghrian mo bheannú, ach tá scamaill ag teacht ar a cúl agus cuma chonfach orthu.

“Meas tú an rachaidh mé ag siúl anois nó ar ball.?” a d’fhiafraigh mé.
“Nach bhfuil a fhios agat nach féidir leat brath uirthi mar aimsir!", a d'fhreagair an Chailleach.
"Má bhuaileann an fonn í, cuirfidh sí na duilleoga ag damhsa leis an ngaoth, nó cuirfidh sí tuilleadh báistí isteach san abhainn bhocht. Ar a laghad, ní bheidh sioc ná sneachta romhat inniu.” arsa an Chailleach.
“Bhfuil tú cinnte? Shílfeá, le breathnú uirthi, go bhfuil an geimhreadh sa mhullach orainn.”, a dúirt mé féin.

Sin mar atá anseo ar maidin, a léitheoirí. Tá sé rud beag níos fuaire ná mar a bhí sé inné, agus ní féidir liom fiú slán a fhágáil ag an samhradh mar nach bhfuilim iomlán cinnte gur tháinig sé ar chor ar bith i mbliana.
.