Wednesday, December 1, 2010

Fíor-réaltacht

Leag sí a cloigeann ar mo ghualainn, mar a bheadh meáchan a smaointe, an easpa tuisceana, róthrom. Thit a deora ina dtuilte, agus bhris mo chroí di.

‘I can’t believe he’s gone.’ a dúirt sí.

Bhí mé ar chomhaois léi an t-am a bhásaigh m’athair féin, agus d’airigh mé arís an phian sin a thagann le bás tobann tuismitheora, go háirithe nuair nach mbíonn comhartha tinnis ná rabhadh ann roimh ré.

Anocht, tá dlúth-theaghlach scriosta ag drochscéal a tháinig aniar aduaidh orthu aréir.

Anocht, agus mé ag breathnú ar Prime Time, drochstaid na tíre seo, arís eile, faoi chaibidil ag an bpainéal ann, is leis an dlúth-theaghlach sin atá mo thrua. Ní féidir an bás, ná buairt an bháis, a sheachaint.
.

3 comments:

  1. Táim cinnte de, a Áine, go mbeidh tú in ann cabhrú go mór le do chairde. Go dtuga Dia faoiseamh daoibh.

    Ar dheis Dé go raibh anam an duine dhíl.

    ReplyDelete

 
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported License.