Ó Chré go Cré

Tharla sé go raibh mé féin agus an Garraíodóir ag spin beag Dé Domhnaigh, nuair a thángamar ar sheanreilig.

Isteach linn, agus thosaíomar ag léamh na n-ainmneacha ar na clocha cinn. Bhí cuid acu chomh sean sin go raibh siad tite go talamh, leaca briste anseo agus ansiúd, é deacair na sonraí orthu a léamh. Mar sin féin, bhí cuid acu fós ina seasamh go bródúil, agus ba léir, ó na clochscríbhinní, go raibh formhór acu ansin ón naoú haois déag ar aghaidh.

Bhí an chuma ar an séipéal taobh leo go raibh sé tréigthe le blianta fada, é gan díon, gan fuinneog. Ba léir nár cuireadh aon duine sa reilig le blianta, na huaigheanna tréigthe, ligthe i léig, shílfeá, iad uaigneach, gan cuairteoir le fada an lá.

Ó tharla nach raibh an t-ábhar pléite againn roimhe, agus ó tharla gur rith an smaoineamh liom ag an am, thiontaigh mé i dtreo an Gharraíodóra, agus chuir mé an cheist,

‘How do you want to be buried?’

‘What do you mean?’ a d’fhiafraigh sé féin.

‘Do you want a regular burial, or do you want to be cremated?’ a d’fhiafraigh mé.

‘Surprise me.’ arsa mo dhuine.
.