Monday, October 12, 2009

Black Babe

Ar mo bhealach go Leitir Ceanainn Déardaoin, áit a mbím ag freastal ar cheardlann scríbhneoireachta le cúigear ban eile, chinn mé cúpla rud a cheannach i bPenneys, áit ina bhfuil éadaí saor go maith, dar leis an scríbhneoir cruinneasach seo. Aimsir an ghearradh siar atá ann, an dtuigeann sibh.

D’fhág mé an Black Babe, ainm atá tuillte go maith ag mo charr, in áit shábháilte sa charr chlós ann. Isteach liom go Penneys, agus amach liom deich nóiméad ina dhiaidh sin, le cúpla gúna i mo mhála, iad ceannaithe ar ‘ardaigh orm’ agam, chan ardaithe liom agam, ar fhaitíos aon mhíthuiscint, a léitheoirí.

Bhí an Black Babe romham, í gléasta go hálainn í féin, mar go raibh sí glanta agus snasta agam ní ba luaithe sa lá. Is mór liom mo charr, mar is eol do dhuine ar bith ar m’aithne. Bím ábhairín ábharaíoch ó am go chéile, ach maith dom mo pheaca. Nílim gan locht.

Bheannaigh sí dom chomh luath agus a chuir mé an eochair san áit ba chóir eochair a chur; ‘Cuir ort do chrios!’ mar ordú aici orm, arís is arís eile. Ní stopann sí den fhógairt go dtí go mbíonn mo chrios sábhála orm, an dtuigeann sibh. Carr géilliúil don dlí í, mo Bhlack Babe. Tugann sí aire dom.

Ach, bhí mé dána, agus níor thug mé aire di, mar ba chóir. Bhog mé í amach go réidh, súile tiontaithe ar dheis agam, ó tharla an trácht ag teacht ón treo sin, neamhaird iomlán déanta agam den diabhal de mhullard a bhí i bhfolach ar clé; é cromtha ansin ag fanacht lena dheis cic a thabhairt do charr ar bith a thiocfadh garr dó. An Black Babe bhocht! Thug an mullard cic millteanach di.

Bhí díomá orm, agus ní raibh mé in ann breathnú ar an damáiste, ach thiomáin mé liom go dtí láthair na ceardlainne, fios maith agam go mbeadh orm aghaidh a thabhairt ar an radharc a bhí ag fanacht liom ar thaobh an chairr, chomh luath agus a shroichfinn an láthair sin.

Bhí mé i mo sheasamh ansin, croí briste agus ag cuimilt an Bhlack Babe, a taobh clé scríobtha, ballbhrúite, batráilte, nuair a tháinig beirt de bhaill na ceardlainne a fhad liom, agus sheas siad le mo thaobh.

Oh Áine!’ arsa duine acu, ‘that’s a lot of damage.’ amhail is dá mbeadh an t-eolas sin de dhíth orm.

Ar fheiceáil go raibh mé buartha, bhreathnaigh an bhean eile orm, agus le solas an tsóláis, mar dhea, ag bánú ina súile, dúirt sí ‘Look at it this way,’ arsa an bhean,’ it’s metal, not flesh!’.

Beagnach thit mé as mo sheasamh, beatha na n-éag bainte asam, faitíos orm gur chuala an Black Babe na focail sin uaithi.

Ciníochas déanta, gan dabht!
.

2 comments:

  1. Mo thrua a Áine,
    Is doiligh na muirníní a choinneáil slán ó ghortú!

    ReplyDelete
  2. Níos measa arís nuair atá lámh (nó dhó!) agat féin sa ghortú...:-)

    ReplyDelete

 
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported License.